در اصل ، الزامات عملیاتی مدار برنامه شامل حداکثر ولتاژ حالت پایدار است که تعریف شده است ، دمای مطلوب محیط توصیه شده و مقادیر جریان الکتریکی و ظرفیت های بار برقی یک مدار.
ولتاژ گیره (VC)
دستگاه محافظ مدار هنگامی که بیش از پیش بینی ولتاژ آستانه ای که از پیش تعیین شده است ، انجام می دهد. هنگامی که سناریوی ولتاژ زیر آستانه از پیش تعیین شده پایین می آید ، دستگاه از انجام کار متوقف می شود و به حالت غیر رسانا باز می گردد. این فرایند تضمین می کند که افزایش ولتاژ با موفقیت به سطح ایمن بریده شده است.
سطح ولتاژ شکست (VBR)
به طور کلی ، هر دستگاه محافظ مدار سطح ولتاژ تجزیه از پیش تعیین شده را خواهد داشت. این سطح کنترل ولتاژ در مدارهای الکتریکی است. هنگام تعیین ولتاژ خرابی مناسب ، اطمینان حاصل می شود که حداکثر ولتاژ خرابی بالاتر از حداکثر سطح ایستاده است. از طرف دیگر ، باید مراقب باشید تا اطمینان حاصل شود که حداکثر ولتاژ خرابی از حداکثر امتیاز مطلق برای خازن های خروجی تجاوز نمی کند.
ولتاژ خرابی معمولاً به عنوان جریان آزمایش (IT) 1mA یا 10mA اندازه گیری می شود. هنگام انتخاب مؤلفه سرکوبگر گذرا مناسب ، مهم است که این پارامتر را در رابطه با برنامه الکترونیکی که از دیود استفاده می کند ، در نظر بگیرید.
ولتاژ ایستاده ایستاده (VWM)
این ولتاژ عملیاتی معمولی است که برای یک دستگاه مشخص شده است. هنگامی که ولتاژ برقی به این نقطه افزایش می یابد ، دستگاه به عنوان امپدانس عمل می کند تا بتواند مدار را از جریان الکتریکی بالا که می تواند آسیب در یک مدار را محافظت کند ، محافظت کند. در شرایط عادی ، معمولاً 10 ٪ پایین تر از ولتاژ حداکثر تجزیه است از این رو به به حداقل رساندن حادثه جریان نشت آماده به کار کمک می کند.
جریان پالس اوج (LPP)
این حداکثر ظرفیت سنبله انرژی الکتریکی است که یک دستگاه محافظ می تواند بدون آسیب رساندن در برابر آن مقاومت کند. هنگام انتخاب یک سرکوبگر گذرا مناسب ، مشخص کردن توانایی اوج ضربه برای یک شکل موج گذرا معینی بسیار مهم است. در بیشتر دیودها ، توانایی پالس اوج یا شکل موج ضربه ای از 8/20 میکروگرم یا 10/1000 میکرون است.
اتلاف قدرت پالس اوج (PPP)
اتلاف توان واقعی مؤلفه سرکوبگر گذرا یک تعیین کننده اصلی است که هنگام انتخاب مناسب ترین دستگاه محافظ مدار برای کاربرد الکترونیکی شما در نظر گرفته می شود.